Dansende adders

Op zoek naar de adders

Bijna elk jaar, wanneer het weer begon op te warmen, gingen we op zoek naar adders. En bijna elk jaar werden we teleurgesteld. Lange wandelingen in de gebieden op de Veluwe leidden vaak tot niets. Toch lieten we ons niet snel ontmoedigen en besloten we dit jaar opnieuw op pad te gaan. Zouden we dit keer geluk hebben? We hoopten van wel.

Dit jaar hadden Greg en zijn vader een specifiek gebied verkend en hadden ze het geluk om een adder te spotten. Dus op een mooie zaterdagochtend gingen we vroeg samen op pad. Het was nog een beetje koud toen we aankwamen, wat betekende dat er nog niet veel actieve adders zouden zijn. Desondanks begonnen we aan een lange wandeling, in een gebied waar de vroege zonnestralen de grond leken op te warmen.

Adders zijn goed gecamoufleerd en vaak liepen we er waarschijnlijk onopgemerkt voorbij. Maar uiteindelijk... was dat er een? Zeker weten! Ik, Jacobine, had mijn eerste adder ooit in het wild gespot! Ze was behoorlijk groot, dus zeker een vrouwtje. Ze bewoog ook traag, nog niet warm genoeg om snel door het gras te glijden. Maar het was een adder!

Fantastisch gevecht

We vervolgden onze wandeling en zagen al snel meer adders. Dit gebied leek perfect te zijn voor deze dieren! Rond 11 uur bereikten we een gebied met een soort wal. De zon scheen er fel op en we zagen al snel verschillende slangen. We hadden zelfs het geluk om een paar parende adders te zien!

Plotseling kwam er nog een ander mannetje in de buurt van het parende paar. Dit beloofde interessant te worden. Zouden ze vechten om het vrouwtje? Het eerste mannetje merkte de komst van zijn rivaal op en liet het vrouwtje achter om de krachten te meten met het pas gearriveerde mannetje. Al snel voegde nog een ander mannetje zich bij hen, waardoor er een drietal van kronkelende slangen ontstond. Ze maakten draaiende bewegingen en probeerden elkaar op de grond te duwen, een fenomeen dat bekendstaat als de slangendans. Wow, het was echt heel bijzonder!

Het zien van twee mannetjes die "dansten" was al behoorlijk opmerkelijk, maar drie?! We genoten van het schouwspel en probeerden wanhopig onze camera's te richten op deze ontzettend snelle dieren. Het was best een uitdaging, vooral omdat er ondertussen steeds meer mensen om ons heen stonden om dit schouwspel te aanschouwen. Uiteindelijk raakte een van de indringers uitgeput en gleed weg om een andere partner te zoeken. De overgebleven twee gingen nog lang door met hun gevecht, totdat uiteindelijk ook de indringer vermoeid was en besloot te vertrekken. Het eerste mannetje bleef nu alleen achter om verder te paren met "zijn" vrouwtje. Maar waar was ze gebleven? Ze was verdwenen!

We hoopten dat dit mannetje haar zou terugvinden, nadat hij zo hard voor haar had gevochten. Voordat we erachter konden komen, besloten we te vertrekken, nadat we enorm hadden genoten van dit bijzondere moment. Geduld wordt echt beloond. Soms betekent het vele vruchteloze expedities, maar uiteindelijk komt alles goed.

Vechtende adders

‘Slechts’ twee bleven er over

Opwarmen in de zon