Nachtelijk ontmoeting met een luipaard

Een luipaard in het kamp?

Greg’s favoriete dier in Kruger is ongetwijfeld het luipaard. Dit prachtige dier heeft een sterke bouw, een opmerkelijke camouflage en kan uitzonderlijk goed sluipen. Omdat luipaarden voornamelijk actief zijn tijdens de schemering, zie je ze niet zo vaak lopend of op jacht. Luipaarden zijn echter bedreven klimmers en zoeken vaak hun slaapplek in bomen, waar ze ook hun prooi verbergen, en dit vergroot de kans dat je ze overdag ziet. Luipaarden komen niet alleen in Kruger voor, maar in heel Afrika. Door hun ongeëvenaarde sluipkunsten en behendigheid in het beklimmen van bomen, laten deze dieren zich niet beperken. Hoewel ze meestal solitair en schuw zijn, kunnen ze aanvallen als ze door mensen of andere dieren worden bedreigd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze een welverdiende positie innemen onder de "Big Five" van de Afrikaanse wilde dieren.

Het was dan ook een grote schok toen we op een nacht een luipaard in ons kamp aantroffen. Omdat vroeg opstaan gebruikelijk is in Kruger, is het rond 22u 's avonds meestal rustig op de camping. Als je dus om middernacht naar het toilet moet, is de kans dat je een dier tegenkomt veel groter dan dat je een mens tegenkomt. s Nachts kunnen er verschillende kampbewoners rondlopen, zoals honingdassen, wilde katten, bosbokken, zwijnen, slangen en stekelvarkens. Maar de geëlektrificeerde hekken en wildroosters houden de meer gevaarlijke dieren toch wel buiten? Nou, de meeste ja. De meeste roofdieren wagen zich over het algemeen niet in het kamp. Maar, zoals eerder gezegd, luipaarden komen in heel Zuid-Afrika voor en ze schuwen door mensen bewoonde plaatsen niet. Als ze een geschikte boom vinden, kunnen ze moeiteloos over het hek springen.

Om die reden waagden we 's nachts zelden een bezoek aan de toiletten. Er waren echter momenten waarop het onvermijdelijk was en we er de voorkeur aan gaven om samen te gaan. Op een bepaalde avond, rond middernacht, gingen we naar de toiletten. Het was een lange wandeling langs verschillende kampeerplaatsen en grote bomen. Het was een rustige nacht, en wij waren redelijk slaapdronken en minder alert.

Toen we de laatste bocht omkwamen, werd ik (Jacobine) opgeschrikt door een plotselinge beweging. Niet ver van ons vandaan stak een groot, gespierd dier het pad over. Het was onmiskenbaar een kat. "Wat is dat?" vroeg ik, nogal geschrokken. Greg keek op, zijn blik gefixeerd op het dier. Zonder aarzelen draaide hij zich abrupt om en liep terug naar onze tent. Het luipaard, dat zich vlak voor het toiletgebouw bevond, had ons ook opgemerkt en verdween snel uit het zicht. We hadden het net zo hard laten schrikken als het ons had laten schrikken. Onze behoefte aan een toilet was helemaal vergeten.

De volgende dag meldden we onze nachtelijke ontmoeting meteen bij de receptie. Een luipaard in het kamp is een potentieel gevaar. Het receptiepersoneel ondernam onmiddellijk actie en verzekerde ons dat alles in het werk zou worden gesteld om de veiligheid in het kamp te herstellen. Desondanks bevonden we ons in het territorium van wilde dieren. We blijven extra alert. Je kan nooit voorspellen wat er achter de volgende bocht ligt.

Oogcontact

Luipaard met een prooi