Acrobaatjes

Ze kunnen niet stil zitten…

Heb je wel eens een hermelijn gezien? Nou, ik (Jacobine) had er nog nooit van gehoord tot we er op een koude winterochtend een in de sloot zagen zwemmen. Zijn snelheid en schuwheid zorgden niet voor geweldige fotografiemogelijkheden, maar ik wist nu tenminste wat een hermelijn was. Hermelijnen zijn fascinerende diertjes, omdat hun vacht in de winter puur wit wordt, terwijl de rest van het jaar hun rug roodbruin is in plaats van wit. De witte vacht in de winter zorgt voor een uitstekende camouflage, vooral tijdens sneeuwrijke winters.

Ondanks hun schattige uiterlijk zijn hermelijnen meedogenloze jagers. Ze kunnen vogels, knaagdieren, kippen en zelfs hazen, die veel groter zijn dan zij, doden door ze in de nek te bijten. Dit gevarieerde dieet vergroot hun overlevingskansen, wat ook verklaart waarom deze kleine dieren in veel delen van de wereld voorkomen.

Dit voorjaar hadden we het geluk een hermelijn te zien tijdens een wandeling in de polder. Hij had ons ook opgemerkt en besloot zich in een graspolletje te verstoppen. Omdat we genoeg tijd hadden, installeerden we ons in het gras niet ver bij dit kleine diertje vandaan. Af en toe gluurde de hermelijn om het gras heen om te kijken of we er nog waren. En natuurlijk waren we er nog! Uiteindelijk werd hij ongeduldig en realiseerde hij zich dat die vreemde mensen niet van plan waren om weg te gaan. Plotseling stak hij een eindje verder de weg over. Geduld was duidelijk niet zijn grootste deugd!

… en dat keer zeven

Deze twee korte ontmoetingen verbleken echter bij wat Greg meemaakte op een vroege ochtend in juni. Hij was naar de polder gegaan in de hoop een mooie foto te maken van een gele kwikstaart tijdens het gouden uurtje. Terwijl hij geduldig wachtte op de perfecte foto, zag hij in zijn ooghoek wat beweging. Wat het ook was het was verdwenen, dus Greg kroop er voorzichtig heen, ging liggen en wachtte.

En ja hoor! Tien minuten later kwam er een hermelijn uit het gras tevoorschijn en begon op het pad te spelen. Al snel verscheen er nog een, en toen nog een. Wow... het leek wel of hij op een heel nest was gestuit! Greg bleef bijna roerloos liggen. Hij richtte alleen zijn camera heel voorzichtig. Uiteindelijk telde hij 7 jonge hermelijntjes die rondrenden en samen speelden. Ze waren zo actief en ongelooflijk snel dat hij ze niet allemaal op één foto kon vastleggen.

Toch was het een unieke ervaring. De kleine wezentjes achtervolgden elkaar, sprongen als ware acrobaten over en om hun broertjes en zusjes heen en gluurden af en toe verlegen van achter een ander naar Greg. Uiteindelijk verdwenen ze, moe van hun speelse capriolen of geschrokken van iets dat Greg niet had opgemerkt, terug in het lange gras. Greg pakte zijn spullen in en ging naar huis. We bezochten de plek verschillende keren en wachtten geduldig af, maar omdat we wisten dat hermelijnen hun jongen van nest naar nest verplaatsen, begrepen we dat de kans klein was dat we ze weer zouden zien. Niettemin maakte die ene ervaring alle moeite waard!

Nieuwsgierig aagje

Te veel energie

Salto