Te voet in Kruger
Ochtendwandeling
De volgende ochtend stonden we allemaal vroeg op. Dat was niet zonder reden. Ondanks dat het winter was in Zuid-Afrika kon het overdag behoorlijk warm worden. ‘s Ochtends wandelen was een stuk aangenamer. Iedereen at een licht ontbijt, maakte zijn/haar tas klaar, en voegde tenminste één ding toe voor de groepspicknick. Om ongeveer 7 uur verlieten we het kamp. Beide gidsen liepen voorop, hun geweren over hun schouders, en wij volgden zwijgend.
Vele soorten vogels, zebra's, gnoes, giraffen, impala's, olifanten... er was zoveel te zien! We stopten regelmatig om sporen te identificeren - van enorme olifantensporen tot kleine vogelafdrukken -, ons te verbazen over krokodillenmest (of die van een ander dier), dierenresten te classificeren, en te luisteren naar fascinerende uitleg over planten met allerlei genezende krachten. Wow, dit was echt een geweldige wandeling!
Na ongeveer drie uur stopten de gidsen. Tijd voor een picknick! Joas spreidde een klein deken uit en iedereen stortte zijn deel van de picknick op het kleed. We installeerden ons allemaal op de grond, of op een omgevallen boom, en genoten van het eten (inclusief boereworst van de braai). Het was een welverdiende rust en ook wel nodig, want we zaten nog midden in het gebied van de wilde dieren en zouden nog twee uur nodig hebben om terug te keren naar het kamp.
Avondwandeling?
Na een stevige brunch en een kort dutje in het kamp stapten we allemaal in het safarivoertuig. Dit keer zouden we een korte rit maken en daarna een kleine wandeling in een ander gebied. We waren weer vol verwachting. Wat zou deze avond brengen?
De gids parkeerde het voertuig in een rivierbedding en we stapten allemaal uit, nog steeds luidruchtig pratend. Niemand lette op Joas, die onmiddellijk uit de rivierbedding omhoog klom. Nadat we allemaal onze camera's en dergelijke hadden gepakt, volgden we weer stilzwijgend de hoofdgids, die zich bij Joas op de oever had gevoegd. Iets klopte er niet.
"Leeuwen!" zei Joas. "Ze hebben net iets gevangen en zijn op ongeveer 100 meter bij ons vandaan aan het eten. We lopen er niet op af..." Joas had ze al gehoord toen we net in de rivierbedding waren, terwijl de auto motor nog draaide. Als dat geen respect verdient…
Een beetje teleurgesteld, maar vol begrip omdat veiligheid altijd op de eerste plaats komt, keerden we terug naar de auto. Er wachtte ons echter nog een verrassing. "Willen jullie ze gaan bekijken?" vroeg onze hoofdgids. Natuurlijk wilden we dat! En daar ging hij... dwars over het hobbelige Kruger terrein, en parkeerde het voertuig vlak naast de leeuwen.
Er volgde een geweldig uur. De leeuwen werden niet gehinderd door het voertuig, omdat ze gewend waren aan alle auto's die dagelijks door het KNP rijden, en we konden ze vanuit een uitstekende positie observeren. We konden zien hoe hun scherpe tanden de resten van de gnoe verscheurden. Hoe de rangorde bepaalde wie het eerst at en van welk deel. Hoe het gegrom losbarstte als een leeuw het deel van een ander stal. Het was spectaculair, maar ook indrukwekkend. En dit was misschien de reden waarom de terugreis naar het kamp nogal stilletjes verliep. Met de koning der dieren viel zeker niet te spotten... en de reden waarom we de regels van de natuur moeten respecteren en gehoorzamen, was opnieuw duidelijk geworden.
Aan de wandel
Jonge leeuw
Feestmaaltijd
