Vreemde beesten

Over kikkers…

Zoals vermeld in de vorige blog, was de Wilderness Trail tijdens een verblijf in het Kruger National Park (KNP), een hele ervaring. Interessante informatie over vogels, insecten, bomen, geneeskrachtige planten. Prachtige wilde dieren te voet. Ontmoetingen met kleine en grote dieren... Het begon al op de eerste avond.

Na een heerlijke maaltijd trokken we ons allemaal terug voor de nacht. Dit was echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. De douche en de toiletten waren primitieve gebouwen, met kieren en gaten en schuilplaatsen voor allerlei dieren. Ik (Jacobine) ben geen grote fan van amfibieën en reptielen, en ik had al een grote kikker gespot, bovenop de douchestang. Zou dat beest daar blijven zitten terwijl ik stond te douchen? Of zou hij me bespringen? Ik had liever dat hij verwijderd werd, voordat ik het antwoord op deze vraag zou moeten ervaren.

Gelukkig wist mijn schoonmoeder raad. Ze wist ergens een plastic zak te vinden, deed die als een handschoen over haar hand en greep naar het dier. Een kleine angstige kreet begeleidde dit proces, maar, de kikker was veilig gevangen en werd netjes over het hek van het kamp gegooid. Hopelijk zou dit hem genoeg afschrikken om weg te blijven. Of...zou Joas' woord (een van de gidsen) uitkomen? "Hij komt terug! Kikkers komen altijd terug!" Ik hoopte van niet.

… en slangen

Toen dit probleem was opgelost, gingen we allemaal naar onze tenten voor een goede nachtrust. Althans, dat dachten we. Aangezien de nachten in augustus behoorlijk koud konden worden, was het verstandig om de tentdeur naar beneden te doen, zodat er wat warmte in de tent zou blijven. Greg was door de hordeur al de tent in gegaan, dus besloot ik de buitenflap (tentdeur) los te maken en omlaag te doen. En toen...plop...een angstige kreet (was ik dat?) en vlak voor mijn voeten lag een slang! Oh nee, was het gevaarlijk?

"Ga weg van de slang, ga de tent in!" commandeerde Greg. Door de schrik was ik blijven staan, maar... een slang kon gevaarlijk zijn. Greg's instructies schudden me wakker en ik ging de tent in. Gelukkig was de temperatuur buiten al gedaald, en de slang was te koud om te bewegen, dus hij had niets gedaan. Een van de gidsen werd geroepen (zoals ons was opgedragen), kwam de slang halen, en identificeerde hem als een gespikkelde bosslang. We waren dankbaar te horen dat het niet gevaarlijk was, maar, zoals onze gids zei: "Hij kan bijten!".

Omdat onze eerste dag gevuld was met genoeg ontmoetingen, konden we eindelijk proberen een goede nachtrust te krijgen, uitkijkend naar onze wandelroute van de volgende dag. Na enige tijd waren de rust van het gebied, de nachtelijke geluiden waaraan we nu gewend waren geraakt, en de vermoeidheid die we voelden voldoende om ons in slaap te sussen. Wat zou de volgende dag ons brengen?

Even tussen haakjes… De kikker zat er de volgende dag inderdaad weer. Joas heeft altijd gelijk…

Mathikithi Kamp

Onze vriend de kikker